نسل سوخته

مادر

زندگی

ایران...مادرم

عین الاسد

هروقت... هرجا...
سر و کله‌اش را دیدید...

آتش به اختیار..
به قلبش شلیک کنید

خیلی از «عزت»ها،«هنر»ها و «استعداد»ها را کشته است.

معمولا لباس «مبدَّل» می‌پوشد.

اسمش....«ترس» است.

کلاغ سیاه

قدیم ­ها...

یک کلاغ سیاهِ بیکار و خبرچین

روی دیوار حیاط ما می­ نشست

و اخبارِ کارها و حرف­ های مرا ریزبه ریز به مربیِ مهدکودکم گزارش می­ داد

اما حالا...

زمانه دگرگون شده،

تکنولوژی پیشرفت کرده،

 ساختارهای زیادی درهم شکسته

 و حریم ­های زیادی جابجا شده

 گویا کلاغ ­ها هم مثل گذشته بیکار نیستند که زاغ سیاه این و آن را چوب بزنند.

دیشب دخترم می­ گفت: معلم پیش ­دبستانی ما یک «دوربین» داره

پرسیدم: با اون عکس می­ گیره؟

گفت: نه!!! با اون می­تونه من ­رو تماشا کنه! ببینه تو خونه چکار می­ کنم؟ تازه می تونه صِدام رو هم بشنوه

برق از سرم پرید

باورم نمی ­شد...

وای ...

آن «کلاغ سیاهِ» چندسال پیش،

 حالا «دوربین».... حالا «ماشین» شده است...

 

قلم شکسته

قلمش را برداشت

تا از درآمد شغلش بنویسد که

    ...نسبت به «کاری که می­کند»، می­صرفد

     ...ولی نسبت به «عمری که می­گذارد»، نمی­ارزد...

 

یاد مشاغلی افتاد که

درآمدشان فقط جلو «شرم بیکاری» را می­گیرد

و یافت هم نمی­شوند.

 

... قلمش را گذاشت.